Geçen hafta Bodrum'a gitmemin en önemli sebebi ailemle biraz zaman geçirip vedalaşmak, yola çıkışımı haber vermekti. Annem benim ve çevremdekilerin her türlü acaip fikrine alışıktır aslında, 83 model bir Land Cruiser'la Nepal'e gitmeye kalktığımızda, trene atlayıp alplerde tırmanmaya gittiğimizde, bir paraşüt edinip, yamaçlarda süzülmeye başladığımda ve son olarak şahane bir 650'lik enduro motor (Pegaso- Cube'00) kullanmaya başladığımda her ne kadar kaygıyla içi titrese de hep destek olmuştur. Yine de planlarımı anlattığımda maalesef küçük bir şok geçirdi, o kadar kaygılandı ki, sanırım bu sefer onu üzme rekorunu da kırdım. Sırf onu daha fazla meraklandırmamak için bu internet projesini sonuna kadar devam ettirmeye, ona sıksık yazmaya ve telefon açmaya karar verdim. Bir de bizimkilere bilet hediye etmek istiyorum, mesela Buenos Aires'te buluşmak üzere??
« Kitaplar | Main | Nadir Paksoy'dan... »
July 31, 2005
Comments
The comments to this entry are closed.
merhaba baris!
senin sitene Yasemin Kerimoglu tarafindan ulastim. Oncelikle yolun acik olsun demek istiyorum. Cok insanin hayalini gerceklestiriyorsun. Sen gezdikce bizim hayata karsi heyecanimiz an ve an artacak. Iyi ki annen boyle buyuk bir paylasima sebep olmus da bizler de seni takip edebilecegiz.
eminim herkesin cesitli bolgelerde sana tavsiyeleri veya sunduklari imkanlar vardir. Ama ben de kendimce aklima gelen bir*iki sey yazmak istedim.Haa bu arada isim yiyecek&icecek ve otelcilik ve gastronomi yazarligi vs. dolayisi ile bu konularda ne zaman istersen elimden gelenin iyisini yaparim.
Seattle'a vardiginda imkanin olursa mutlaka sabahin cok erken saatinde (hava yeni agarirken) meshur balik pazarini dolas....NYC'de (eger daha once bulunmadiysan) Central Station'da on dakika durup etrafini izle ve kapitalizmin kalbinin her atisini hisset...
Bir de Rio'da eger es dost yoksa ve yerlilerle vakit gecirmenin kolay yolunu istersen sana cok cici bir*iki adres vermekten mutluluk duyarim....
veya soylediklerimi bosver ve git-gor ve yasa!
bol sans ve bol keyifler.
zeyno.
Posted by: zeyno | August 04, 2005 at 07:23 PM
annen olmak çok zor. ama dünyanın en sanslı annelerinden biriyim gene de. iki harika çocuk. senin ruhun bir kelebek gibi renkli ve ozgur. yolun açık olsun.
lale teyzen de sırt cantanda yer varsa gelmek ıstıyor.
Posted by: annen | August 10, 2005 at 08:01 PM
evet bence de bizim gibi insanlarin anneleri olmak zor. onlar bizden fazla zorluk yasiyorlar belki de iclerinde
Posted by: gulin | August 13, 2005 at 11:47 AM