My Photo

Neredeyim?

Site güncellenince haber ver!


  • Lütfen mailinizi bırakın:
     
    Blog Updates by Bot A Blog
XML

« Yolculuk başlıyor! | Main | Manhattan'da ilk gün.. »

August 10, 2005

Comments

Nihan Başaran

iyi yolculuklar...

Nihan Başaran

iyi yolculuklar baris....her update'i heyecanla bekleyenlerden biri de ben olacagim artik.. yolun acik olsun..Nihan Basaran

Gorkem Canverdi

Tebrikler Baris. Diyecek soz bulamiyorum, ama muthis bir heyecan, huzun ve sevinci bir arada hissediyorum. Macerani sitenin disinda bir de senden dinlemek icin sabirsizlaniyorum. Iyi yolculuklar...

Emre

Baris... REI'den bir adet survival Kit (Küçük), Bir adet minik ilk yardım çantasi, bir adet emergency blanket (ani titreme şok soguk filan olursa diye al) toplaamı 30 doları geçmez. bunları yanından ayırma.

Birde boş vaktinde pasaport fotokopini gerekli diger kimlik fotokopileri bir 100 ABD dolarını naylon bir posete koy. sıkıstır kucukcuk yap ve pantalonunun icine bir yere gizle ve saglamca dik.Birsey olursa (allah korusun diye) Iyi ucuslar...
EMRE

Levent Gürkan

İyi yolculuklar,
Eko'nun Alman Lisesi takımı da seni izliyor:)

Ulas

Iyi yolculuklar Baris!

başkal ailesi

annem ve babam internet ortamından uzak olduğu için aile sözcüsü olarak ben sana iyi yolculuklar diliyorum kendine çok dikkat et herkes seni takipte...:)
zeynep

zeki

baris, floppy yerine bir usb flash drive alabilirsin, videolari disket disket tasimakla ugrasmaktan daha pratik olabilir, aklinda bulunsun.

zeki

bir de, hindistanda o tripod ile cektigimiz nadide toplu fotografimizi post etseydin keske, kim seni kucaklamisti, ben mi serdar baba mi? O fotograf senin mi serdarin mi, kimde kopyasi var?

zeki

mini bir pusula. Dag bayir icin demiyorum, orada sirtlar vadiler sana yol gosterir zaten, ama yabanci bir sehirde eninde sonunda pusula bir sekilde yardimci olmustur bana.

Bir de, bunca yuk ile basina neler gelecek merakla bekliyorum. Her ne kadar turist turiste gore az esyan olsa da, kameraya laptopa nasil basa cikacaksin acaba. Gecen yillar ile yolculuk cantamin buyumesini huzunle izledim, sanki her gecen yil ile vazgecilmezlerim ve ne olur ne olmazlarim artiyor. Ucaktan ya da otobusten inerken kocaman cantamin yanindaki minik cantalari gorunce kiskaniyorum, bir dahaki sefere diyorum, ozume donecegim. Bir de yolculugun suresi ile ters orantili bavulumun hacmi. Ne kadar kisa gideceksem, mesela uc gunluk konferansa, o kadar cok esya aliyorum yanima, nedense.

Diger bir merakla izleyecegim nokta "belgeleme sendromu". Bazen bir fotograf makinesi bile insana oyle bir gorev yukluyor ki, fotograflama eylemi birseyler anlatma ya da keyiften, buralara kadar geldim bunu cekmesem ayip olura kayiyor. Fotograf makinemi kajuharo otobusunde caldirdiktan sonra o kadar rahatlamistim ki, kafam rahat bir sekilde gezmeye devam etmistim. Yanimda video kamera tasiyip aksamlari otel odasinda montaj yapmayi dusunemiyorum bile. Diyecegim o ki, bariscigim, sen keyfine bak, national geographic belgeseli cekmiyorsun, bir iki yerde video cekmesende biz seni severiz ;-)

anne

yukarıda iyi akıllar var. survıval kit filan gibi. ama calinan mal isi kotu. gene de canından degil de malından olamnı tercih ederim. bunu da unutma. guney amerika icin hemen pusula fılan edin. paranı pasaport fotokopini filan dedikleri gibi yap. suzinin igne ipligi vardır nasıl olsa.

Cuneyt (Eko'nun ve su ustteki Levent Gurkan'in sinif arkadasi - yine yukaridaki Emre'nin "Eko'nun Al

Ortalama kokoslukta bir Turk genc kizinin gunluk cantasinda daha fazla malzeme vardir. Ciplaklar kampina mi gidiyorsun?

The comments to this entry are closed.