Peru colunun ortasinda gece oldu. Bir bar taburesinde oturuyorum; uzerimde hasir dam onun ardinda sonsuz yildizlar, sakin serin sessizlik...Burasi gibi yerler icin Guney Amerikalilar soyle diyor: "Donde el diablo perdiso su poncho" (= hicbiryerin ortasi). Hafif cizirtili radyomuzda "caz" caliyor, Christmas sarkilari...
Yanimda oturan uzun ince, daginik sacli, safari gomlekli Belcikali 4 aydir Bolivya ve Peru'yu dolasiyordu; cektigi dialari, donunce, calistigi spastik cocuklar merkezinde gosterecek. Cocuklarin her seyahatinden sonra fotograf ve hikayelerini ne kadar buyuk bir heyecan ve hayranlikla izledigini anlatiyor, suratini sekilden sekile sokarak; resmen cocuklarin o hali gozumun onunde canlandi!
("Bize 2 Cuzqueno daha!")
Yolculuk hikayelerimiz var birsuru paylasacak; bir zaman "en kotu" olan anlarimiz, simdi bizi en cok gulduruyor; zamanin garip bir espri anlayisi varmis...Saatlerce konusup adini son anda, geceyarisi odama giderken sordugum yabanci guzel seyler anlatti diye dusundum; cocuklarla birseyler paylasmanin hazzini biraz ben de biliyorum sanirim; bakalim, dusunecek cok vaktim var...
Çağla'nın okulunda sana iki saat ayırdık istersen 20 tane 4 yaşında bebeye anlatırsın yaşadıklarını.
Posted by: Cuzo | December 22, 2005 at 08:21 AM