BarışNerede?

Mexico City'de çocuk olmak...

Mexico City 20 milyona yaklaşan nüfusu ile dev bir şehir. Trafik bizdeki gibi felaket, ama dünyanın 3. en çok yolcu taşınan metrosu da burada (İlk 2si Moskova ve Tokyo imiş).Günde 5 milyona yakın yolcu!!! Aynı zamanda dünyanın en ucuz metrosu: 0,25 YTL'ye git gidebildiğin yere...

Yandaki görüntüye sıksık rastladım; özellikle metroda minikler kaybolmasın diye belinden "sahibine" bağlanıyor:). İlk bakışta pek uygun  değilmiş gibi ama, sonra anlıyorsunuz ki kesinlikle çok uygun; ayrıca çocuklar çook seviliyor ve korunuyor; mesela kalabalık saatlerde metroda küçük çocuklar ve kadınlar için ayrı vagonlar oluyor...

FIESTA!!!

Meksikalıları çok ama çook sevdim!! 3 gecedir dur durak bilmeden Fiesta devam ediyor, akşamları Zocalo trafiğe kapatılıyor, ve bir tarafta Aztec dansçıları tamtam çalıp dans ediyor, bir tarafta konser devam ediyor - HERKES dansediyor - , bir tarafta (daha doğrusu her tarafta) çocukların deliler gibi köpük savaşı yapmasına izin veriliyor, hatta büyükler de onlara katılıyor...

İyi ki bu zamanda gelmişim...Bu arada yemeklerle de aramız pek iyi, 3 tane sosisliyi 1 dolara satıyorlar, yani cennete düştüm sanırım!!! Yalnız o içine koydukları acı sos neyse, ilk gece ve ilk büyük ısırıkta kulaklarımdan alevler fışkırdı; Alman olsaydım hala Mexico İlkyardım Hastanesinde yoğun bakımda olurdum kesin...

Çantam geldi:)

Çantam ertesi gün uyandığımda otele gelmişti bile, herşey tastamam yola devam.... :)

İlk gece Murphy ile beraberdik...

Bu American Airlines'ta iş olmadığını geçen sefer belirlemiştim, bu sefer tescil de ettik. Kardeşim başka hangi havayolunda hostes olarak 80 yaşında, huysuz teyzeler çalıştırılıyor acaba? Yaşlılar yurdunda kalacaklarına çalışıp rehabİlite mi oluyorlar nedir? Birinin kalp krizi geçirip şehit olmasına çok az var havalarda...

Seattle'dan Meksika'ya bir koşu gidip, Zocalo'da akşamki kutlamalara ve başkan Vicente Fox'un "Grito" (Meksikalıları Bağımsızlık için harekete geçiren "İspanyollara Ölüm!" anlamında bir konuşmanın benzerinin her sene meydanda tekrarlanması gibi?) konuşmasını izleyecektim. Efendim neymiş, Dallas'ta çok trafik varmış, 3 saat rötarlı vardık oraya...Bu kadar uçağı olunca bir ülkenin demek ki havada da trafik sıkışabiliyor, pes. Dallas'ta da dediler ki  bizim Mexico City uçağı iptal, akşam 10.30'da başka uçak var. Sonuçta gece 2ye doğru (böyle bir deplasmana hiç gelinmeyecek bir saatte) Mexico City'ye indik, veeeee:

çantam uçaktan çıkmadı!!! Ama üzerime öyle bir rahatlık geldi ki, benim gibi uçağın yarısının bavulu kaybolmuştu çünkü..Hemen ilgli formu doldurup, görevlilere bıraktım, pek kimse panik yapmadı sanırım çok doğal bu...Çatpat ispanyolcamla taxi ve hotel ayarladım, daha doğrusu öyle sandım. Bu akşam "fiesta" olduğundan benim gitmek istediğim hotellerin hiçbirine ulaşım yok (-muş, yolda anladık), e benim de gece 3'te Mexico City sokaklarında tek başıma otel aramaya niyetim yok. Mecburen taksici kardeşimin önerdiği 4 yıldızlı(!!!) otele patladık!!Gecesine hayal ettiğimden birkaç kat fazla vermek dışında bir sorun yok tabii, o kadar rahat ve güzeldi ki!!! Neyse bu gece için mantıklı fiyatta bir yere geçtim bile, bu arada American Airlinies çantamı buldu, yarın inşallah otele geliyor (muş!?)

Galiba ucuz kurtulduk :)...

Viva Mexicooo!!!!

E gerçekten viva Mexico!!!! Bu kadar coşkulu bir topluluk ve bu kadar kalabalık bir meydan...Bugün Meksika'nın düşman işgalinden kurtuluşunun (hehe!) yıldönümü: Dia de la Indepenedencia!! Hepimiz erkenden kalktık, en güzel giysilerimiz giydik (bu kısmı anlatacağım daha hangi güzellikte olduklarını..)ve Zocalo'ya (Meydan) koştuk. O kadar çoktuk ki...Uzun boru gibi dürbünleri yapanlar hayatlarının hasılatını yaptı bugün, herkeste onlardan vardı. Sonra 1-2 gaz konuşmacı, ardından meydanı dolduran askerlerin gösterisi (!), ve en son geçit töreni ve hep bir ağızdan marşlar okunması geldi...Arada da bağırıyoruz: "VIVA MEXICO!!!! VIVA MEXICO BILMEMNESIYO!!!!"(Bu kısmı bir türlü çözemedim:).)En son sabahtan sokak kenarlarında düdük / davul / taktak ve bilimum gürültülü aleti çalan çocuklara sıra geldi, çünkü önümüzden sıra sıra yüzlerce binlerce asker / hemşire / karacı / topçu / muhaberatçı (en komiği bunlardı bence çünkü bütün geçit töreni boyunca 30 tanesi bir kamyonun arkasında telefonda konuşur gibi yapıyorlardı, muhaberatçı  oldukları belli olsun diye hahaha!!) geçti ve hepsine el salladık. Arada bir VIVA!!! veya BRAVO!!! demeyi de ihmal etmedik. Askerler de gururla en son cicilerini gösterdi bize sırayla...

Burayı çok sevdim, hadi hayırlısı!!!